ბათუმის ნავსადგურის შექმნის ისტორია პრაქტიკულად კავკასიის რეგიონის ლოჯისტიკური ცენტრის ფორმირების ისტორიაა, რომელმაც განსაზღვრა საქართველოს, როგორც ტრანზიტული ქვეყნის როლი. ბათუმის პორტი ევროპა-კავკასია-აზიის კორიდორის მნიშვნელოვან რგოლს წარმოადგენს, რომელიც ევროპას აზიასთან აერთებს.
ბათუმის საზღვაო სავაჭრო ნავსადგურის ისტორია ჯერ კიდევ რომის იმპერიიდან იწყება, როცა ადრიანე მესამის მმართველობის პერიოდში ბათუმის ნავსადგური რომაელების სავაჭრო ქსელის ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი პუნქტი იყო. მე-19 საუკუნის მეორე ნახევარში მიმდინარე გლობალური ეკონომიკური ქსელის ფორმირებისას ბათუმის ნავსადგურმა “პორტო-ფრანკო”-ს (თავისუფალი პორტი) სტატუსი მიიღო1878-1885 წლების განმავლობაში. 1884 წლის ბოლოსათვის შეიქმნა ნავსადგურის შემდგომი განვითარების პროექტი, რომლის განხორციელება 1885 წელს დაიწყო. საწყის ფაზაზე განვითარების მთავარ ფაქტორს წარმოადგენდა ნავთობი, რამაც საფუძველი ჩაუყარა ბაქო-თბილისის სარკინიგზო ხაზის მშენებლობამ. ექსპორტირებადი ნავთობის მოცულობის ინტენსიურმა ზრდამ გამოიწვია ნავსადგურის შესაბამისი ინფრასტრუქტურის განვითარების აუცილებლობა. 1883 წელს განხორციელებული ნავთობპროდუქტების პირველი ექსპორტის მოცულობამ შეადგინა 3 000 000 ფუნტი. ნავთობის გადამუშავებასთან ერთად გაიზარდა სხვადასხვა მოთხოვნებიც, რამაც გამოიწვია ქალაქის ინფრასტრუქტურის გაუმჯობესება. ეს გამოვლინდა იმით, რომ 1900 წელს აშენდა ბაქო-ბათუმის მილსადენი, რომელიც იყო მსოფლიოში ერთ-ერთი პირველი ნავთობმილსადენი.
გეოსტრატეგიული და ბუნებრივი უპირატესობები, რომლითაც ბათუმის ნავსადგური გამოირჩევა:
ბათუმის ნავსადგურში არის შემდეგი ნავმისადგომები და ტერმინალები:
აღნიშნული ტერმინალები აღჭურვილია სათანადო ამწე-მოწყობილობებით, რაც ხელს უწყობს ტვირთების დროულ და ხარისხიან გადამუშავებას.